Üstelik bunlardan biri olmak da başarı değildir. Yaşayabildiğin hayatla, işle, kazanabildiğin parayla mutlu olabilmek en büyük başarınız olacaktır. Ailelerinizin size tarif ettiği başarı tanımına kanmayın. Onlar ya kendi olamadıkları insanları sizin olmanızı istiyorlar ya da diğer ailelerle yarışmaktan kendilerini alamıyorlar. Farkında değiller ki size kötülük yapıyorlar. Onlara kızmasanız da olur, hoş görün ama başarı tariflerine kanmayın.

2. Anne babalar, çocuklarınız belki de hayatlarının en eğlenceli dönemini yaşıyorlar, zehir etmeyin, ihtiraslarınız uğruna onları yanlış yönlendirmeyin. sınıf birincisi olmanın dayanılmaz stresini onlara yaşatmayın. Zaten ikinci olurlarsa da niye birinci olamadı diye üzüleceksiniz. Siz okulda çok başarılı mıydınız, öyleyse nelerden feragat ettiğinizi hatırlayın. Başarısız mıydınız, siz ya da sizin gibi başarısız arkadaşlarınız şimdi çok mu mutsuz insanlar oldular?

Babam anlatırdı, lisedeyken bu çocuktan birşey olmaz demiş öğretmenleri. Ama sonra İktisat Fakültesinin ikinci mezunu olmuş, ikinci dünya savaşında da İsviçre’de doktorasını yapmış, bir iktisatçı olmuş.

Babamın çok başarılı bir yöneticilik hayatı oldu. Çok uzun yıllar, emekli olana kadar yabancı bir şirketin genel müdürlüğünü yaptı. Ama şu lafı hep kulağımdadır.

“Bir elektrik tamircisi olsaydım yaptığım işle çok daha fazla mutlu olurdum”

Birşeyleri tamir etmeyi yöneticilikten daha çok seviyordu.

Çocuklarınızla ilgili başarıyı onların mutlu olmasıyla ve özellikle okul dönemlerinde neşeli olmaları ile sınırlayın. Hayat zaten zor bir de siz eklemeyin.

Kısaca gerek yok, kasmayın ne kendinizi ne çocuklarınızı.